Informacje

XX KONFERENCJA NAUKOWA

INSTYTUTU ANALIZY GRUPOWEJ RASZTÓW

czy gramy w jednej orkiestrze?

między dysonansem a harmonią

15.06.2024 WARSZAWA, UL. KRAKOWSKIE PRZEDMIEŚCIE 26/28

Prelekcje

Nasi tegoroczni prelegenci

Sesja posterowa

Zaproszenie do zapoznania z działaniami członków Instytutu

Refleksje filmowe

Wywiady z mistrzami. Rozmowy o początkach i rozwoju Instytutu.

Duża Grupa

Na zakończenie konferencji spotkanie w dużej grupie

Rocznicowa XX Konferencja IAGR będzie okazją do refleksji nad upływającym czasem, może skłoni niektórych do podsumowań, którymi będziemy się dzielić 15.06.2024 roku. To odniesienie do czasu stanowi uznanie jego wymiaru liniowego, a jednocześnie sama konferencja jest jakościowo cennym i celebrowanym od lat wielowymiarowym wydarzeniem.

Podczas pierwszej konferencji IAGR 19 czerwca 2004 roku, Werner Knauss w wystąpieniu pt.: „Zeitgeist, czas i organizacja czasu w analitycznej psychoterapii grupowej” badał znaczenie pojęcia organizacji czasu wobec zmieniającego się Zeitgeist – Ducha Czasu w odniesieniu do długoterminowej terapii analitycznej. Wskazywał, że tytułowy Zeitgeist, charakteryzuje się „przyspieszeniem, dematerializacją, decentralizacją i globalizacją”.

Zdaniem Knauss’a problemem opracowywanym w grupach jest zerwane połączenie pomiędzy liniowym, fizycznym albo ilościowym czasem a społecznym, jakościowym, wielowymiarowym. Prezentował kliniczne przykłady, gdzie obserwował zjawiska tyranii przeszłości lub przyszłości zależne od osobowości i traumatyzujących doświadczeń uczestników. Sygnalizował znaczenie przerw, wprowadzania nowych osób oraz sugerowanego przez Foulkes’a trzy miesięcznego okresu żegnania się z grupą.

Prelegent wyjaśniał zależność pomiędzy settingiem w analizie grupowej zakładającym swobodnie płynącą dyskusję a zmianą psychiczną u pacjentów. Proces analityczny grupowy i swobodna werbalizacja myśli i uczuć, zdaniem Kanuss’a, sprzyja wypracowaniu nowej, bardziej twórczej i mniej związanej z tłumieniem równowagi pomiędzy liniowym a wielowymiarowym czasem, w którym podzielane nowe znaczenie przeszłości i antycypacja przyszłości mogą rozwinąć się w tu i teraz. Dzięki temu stajemy się zdolni do podejmowania wyborów i treningu dla ego w organizacji czasu w działaniu.

Na podstawie archiwalnych materiałów konferencyjnych IAGR Werner Knauss (Heidelberg) „Time and Timing in Group Analysis” 2004

Opracowanie Kamila Kocewiak-Robalewska.

Tytuł rocznicowej XX Konferencji Naukowej IGAR – CZY GRAMY W JEDNEJ ORKIESTRZE? MIĘDZY DYSONANSEM A HARMONIĄ stawia m.in. pytanie o wspólnotowość i współpracę, nasuwa obraz grupy jako zespołu. Odniesienia do różnych wymiarów grupowości odnajdujemy w tytułach poprzednich konferencji.

W 2008 roku odbyła się V Konferencja Naukowa IAGR pt. RODZEŃSTWO W PSYCHOTERAPII - PRZEMILCZANA WIĘŹ. Wśród prelegentów pojawiły się Joanna Marczewska oraz Joanna Skowrońska z wspólnym wystąpieniem. Mówczynie porównując relacje rodzeństwa do interakcji pomiędzy uczestnikami grupy analitycznej kładły nacisk na znaczenie przeniesieniowego wymiaru tego doświadczenia. Podkreślały, że grupowo-analityczne rozumienie znaczenia relacji pomiędzy rodzeństwem, rówieśnikami i w grupie wykracza poza klasyczne freudowskie rozumienie zasady równego podziału funkcjonującej wśród rodzeństwa, ponieważ w dobrze funkcjonującej grupie sztywna zasada równości zastępowana jest bardziej elastyczną zasadą sprawiedliwości.

W takim rozumieniu autorek, grupy swobodnie przemieszczają się po dwubiegunowym wymiarze od punktu, w którym zasadny jest równy podział czasu, do punktu w którym pozwalają one bardziej potrzebującym uczestnikom korzystać z nierównego podziału czasu i uwagi - na przykład w sytuacji kryzysu. Proces ten wspomaga doświadczenie identyfikacji oraz rezonowania jednostki z „rówieśnikami/rodzeństwem” w grupie.

Ciekawostką wystąpienia były przytoczone wątki biograficzne twórców analizy grupowej S.H. Foulkesa oraz I. Agazzarian, którzy oboje mieli doświadczenie funkcjonowania w swoich pierwotnych grupach rodzinnych jako dzieci najmłodsze. Ta pozycja, uważnego obserwatora interakcji starszego rodzeństwa ze sobą oraz z rodzicami, wydaje się znajdować odbicie w zasadach settingu grupowego oraz pozycji prowadzącego. Wpływ dobrych doświadczeń w rodzeństwie oraz zaciekawienie relacjami rodzinnymi mogło wpływać na pozytywne podejście wspomnianych postaci do ich późniejszej zawodowej pracy z grupami. Tymczasem sam Freud, znany z nieufnego stosunku do grup, pozostawił opisy wspomnień własnych doświadczeń rówieśniczych pozwalających nam snuć wnioski nt. co najmniej ambiwalentnego charakteru tych relacji. Istotną konkluzją powyższych domniemań wydają się być poniższe słowa prelegentek: „W teatrze intersubiektywności jakim jest grupa analityczna subiektywność terapeuty ma szczególne znaczenie. Jego doświadczenia z rodzeństwem będą miały wpływ na jego stosunek do grupy.”

Na podstawie archiwalnych materiałów konferencyjnych IAGR (2008) Marczewska J., J.Skowrońska „Naczynia połączone – relacja pomiędzy rodzeństwem w psychoterapii analitycznej”.
Opracowanie Piotr Łaszewicz, 2024.